Sınırlara ihtiyacım var !

“Annemi, babamı dinlemiyorum. Onların söylediklerini duymuyor, kendi duyguma ve düşünceme odaklanıyorum. Hatta çoğunlukla onların sözlerini hiç işitmiyorum. Kurallar diye bir şeylerden bahsediyorlar. Ne demek olduğunu bilmiyor, anlamıyorum da. Ístediğim yerde istediğim gibi davranmak en iyi bildiğim şey.

Çünkü henüz çok küçüğüm. Bu hayatta çok yeniyim. Hayatı ve kuralları anlayabilmekde zorlanıyorum. Bir oyuncak dükkanında bana güzel görünen her oyuncağı, marketteki tüm çikolataları almak istiyorum çünkü hepsi çok güzel ve leziz görünüyor. Neden benim olmasınlar ki? Olmaması için hiçbir neden bilmiyorum. Tehlikeli yerlere çıkıyorum çünkü keşfediyorum. Oynadığım bir boncuğu kulağımın içine koyuyorum çünkü orada nasıl duracağını merak ediyorum. Tuvaletimi yaptıktan sonra hiçbir şey yapmadan çıkıp gidiyorum çünkü yapmam gereken bir şey olup olmadığını bilmiyorum. Annem arkadaşı ile konuşurken bir anda ona çok önemli bir şey söylemek istiyorum çünkü o an çok istekli oluyorum ve beni hemen duymasını istiyorum. Eğer istediğim bir şey olmazsa avazımın çıktığı kadar ağlıyorum çünkü hayal kırıklığı yaşadığım o an elimden gelen tek şey bu.

Her ortamda içimden nasıl geliyorsa öyle davranıyorum. Ama güvende kalmaya ihtiyacım var. Sanırım beni korumak için senin de sınırlar koymaya, hayır demeye ve nerede duracağımı göstermeye ihtiyacın var. Ben bu dünyanın kurallarını ve sınırlarını bilmiyorum. Bunları bana öğretmene ihtiyacım var çünkü beynim neyin doğru neyin yanlış olduğunu anlayacak kadar gelişmedi henüz. Benden ne beklediğinizi, sınırları ne kadar çok denemem gerektiğini, bu sınırları aşarsam neler olabileceğini bilmeye ihtiyacım var. Çünkü sınırları belirlenmiş bir dünya daha güvenilirdir diyorlar.”

Psikolog Merve Nurgül Durukan