Çocuğunuza nasihat etmek onu susturur, yalan söylemeye iter. Çünkü nasihat ettiğiniz zaman, onda eksik olan, yapamadığı ya da hazır olmadığı bir şeyi istiyor olursunuz. Mesela tikleri olan bir çocuğa “oğlum sınıfta bari yapma, arkadaşların sana gülmesin” şeklinde nasihatler bir çok danışan aileden duyduğum türdendir. Çocuk bu beklentiyi karşılayamacağını hissedince, özgüveni iyice kırılır çünkü kendi annesi, babası bile onu bu konuda anlamıyor, yalnız bırakıyordur.

Halbuki ebeveynler çocukların iç dünyalarını anlamaya çalışmalı, istenmeyen davranışın altında yatan nedenleri araştırmalılar. Bu bakış açısı, ailenin “oğlum ne zor bir şey yaşıyorsun, keşke yapabileceğim bir şey olsa” gibi bir yaklaşıma geçmesini sağlayacaktır. Böylece çocuk anlaşıldığını hisseder, bu konuyla ilgili herşeyi ailesine rahatlıkla anlatır, işbirliğine açık olur. Problemin kendisi zaten zordur ve zor olmaya devam eder fakat en azından yalnızlık, anlaşılmıyor olmak gibi ana probleme katkıda bulunan problemleri çocuk için ortadan kaldırmış oluruz. Örnekler çoğaltılabilinir; kilolu olmak, dikkat dağınıklığı yaşıyor olmak, matematik dersini anlamıyor olmak, yavaş olmak…

Unutmayın hiçbir canlı(akli dengesi yerinde ise) bile bile, isteyerek sonuçta kendisi için de olumsuz etkiler yaratacak bir davranışı sürdürmez.Altında yatan etkenleri ebeveynler objektif şekilde araştırmalıdır, gerekirse destek almalıdır.

                                                                                                                               Uzman Klinik Psikolog Hayal MENTEŞ